به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا، سوسن سیرجانی در یادداشتی نوشت: بیش از ۳۰ سال از آن روزها می‌گذرد. روزهایی که ظهرها در شبکه یک سیما، پخش برنامه‌ای جدید به‌نام «سیمای خانواده» شروع شده بود. برنامه‌ای خانوادگی و با آیتم‌هایی مثل آموزش آشپزی، گلدوزی و گاه مصاحبه‌های پزشکی. بعد از مدتی، آیتم سریال هم به این برنامه اضافه شد. آیتمی که در زمانی کوتاه طرفدارانش از بخش نمایشی شبانه شبکه یک هم بیشتر شده بودند.
ساعت پخش «سیمای خانواده» ساعتی بود که معمولاً بچه‌ها از مدرسه برمی‌گشتند و همراه خانواده مشغول خوردن ناهار بودند و با دیدن آیتم‌های این برنامه سرگرم می‌شدند. سریال‌هایی هم که برای این برنامه ساخته می‌شد، بیشترشان باکیفیت و ماندگار بودند. مثل «ماجراهای خانه شماره ۱۳» به کارگردانی اسماعیل میهن‌دوست که مجموعه‌ای از بازیگران جوان و میانسال را گرد هم آورده بود.
یا در دهه ۸۰ سریالی مثل «همه بچه‌های من»، به کارگردانی مرضیه برومند که با دورن‌مایه داستانی‌ای که داشت، اتفاق ویژه‌ای در آن سال‌ها بود. «سیمای خانواده» رسالت مشخصی داشت، سرگرمی خانواده در میانه روز و انعکاس و حل مشکلات شایع در میان خانواده‌ها. ایده‌ای که اگرچه از شبکه‌های خارجی گرفته شده بود، اما چنان بر دل مردم نشسته بود که تا اواخر دهه ۸۰ از پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیون بود.
حتی بعد از آن، شبکه‌های دیگر هم مثل شبکه دو، یا شبکه تهران هم از این ایده استفاده کردند. میزان اثرگذاری «سیمای خانواده» تا جایی بود که هنوز هم تیتراژ خاطره‌انگیزش در ذهن بیشتر مردم مانده.تیتراژی که با این بیت شروع می‌شد:«در به روی هرچه تاریکی است می‌بندیم، قهرها را دور ریزیم و می‌خندیم».
در روزهای گذشته وقتی خبر توهین به مقدسات اهل سنت در تلویزیون به یکی از اخبار جنجالی روز تبدیل شد، تصور بر این بود که این اتفاق در یک برنامه سیاسی، خبری یا گفت‌وگومحور مذهبی افتاده باشد. اما با گردشی کوتاه در اخبار، واقعیتی عجیب خودش را نمایان می‌کرد؛ این توهین در خلال برنامه «سیمای خانواده» اتفاق افتاده. سوالی که در ذهن شکل می‌گرفت این بود که مگر این برنامه در این سال‌ها چه تغییری کرده که از یک برنامه لطیف خانوادگی، تبدیل به جایی شده که در آن به اعتقادات هم‌وطنان اهل تسنن توهین می‌شود؟
بعد از این خبر، دوباره هیاهوی دیگری به راه افتاد،درباره توهین به یک مقام سعودی در یک برنامه تلویزیونی. خبر را که پی می‌گیریم متوجه می‌شویم این توهین در برنامه‌ای طنز به‌نام «درنگ» در شبکه نسیم توسط محسن افشانی، مجری این برنامه صورت گرفته. این توهین خودش به اندازه کافی عجیب است، اما مجموعه‌ای که این کار را انجام داده‌اند شاید در حد و اندازه خود توهین عجیب باشد.
محسن افشانی با آن سوابقی که در شبکه‌های مجازی از او به یاد داریم، در شبکه نسیم، سکان اجرای یک برنامه را برعهده دارد و در آن نقد سیاسی می‌کند. آن هم نقد سیاسی نه به‌معنای واقعی آن، به معنی تمسخر بی‌هویت مقامات کشورهای خارجی برای جذب مخاطب. اما از موضوع مجری که بگذریم، بازهم همان سوالی که درباره «سیمای خانواده» پیش آمد اینجا هم برجسته می‌شود؛ شبکه نسیم مگر با شعار نشاط و سرگرمی شروع به کار نکرد؟
سال ۱۳۹۲ بود که اعلام شد، شبکه‌ای جدید درحال راه‌اندازی است که قرار است در آن فقط برنامه‌های کمدی پخش شود. از «خندوانه» و «دورهمی» گرفته تا آیتم‌های طنز و مسابقات سرگرم‌کننده تلویزیونی. شبکه نسیم با قدرت و ایده‌پردازی، شروع به کار کرد و به سرعت تبدیل به یکی از شبکه‌های پربیننده برای مخاطب وفادار تلویزیون شد. اما در این سال‌های اخیر برنامه‌های پربیننده این شبکه یکی پس از دیگری تعطیل شدند. تلاش‌هایی برای ایجاد جایگزین برای «خندوانه» صورت گرفت. یا ساخت برنامه‌هایی آیتمی در دستور کار بود که هیچ‌کدام موفقیت سال‌های ابتدایی تاسیس این شبکه را تکرار نکرد. اما انگار این روزها رسالت شبکه نسیم تغییر پیدا کرده.
شاید این انتظار بی‌جایی باشد که یک برنامه تلویزیونی طی ۳۰ سال کیفیت‌اش را همچنان مانند روز اول حفظ کند، یا شبکه‌ای برای بازگشت مخاطب دست به تلاش‌های مختلف نزند. اما ماجرا حالا چیز دیگری است. وقتی درون‌مایه یک برنامه تلویزیونی خانواده و مسائل مربوط به آن است یا شبکه‌ای با تکیه بر نشاط و سرگرمی راه‌اندازی می‌شود، چرا باید وارد مسائل سیاسی و عقیدتی بشود؟ مگر مسائل سیاسی در برنامه‌های متعدد دیگر تلویزیون به چالش، نقد و بررسی گذاشته نمی‌شوند. چرا خودتان همه‌چیز را سیاسی می‌کنید؟
