کیانوش عابدی کارگردان انیمیشن «کشتی گیران» درباره ایده اولیه ساخت این اثر به خبرنگار مهر بیان کرد: ما حدود ۹ سال است که در استودیو آسوریگ در حال فعالیت هستیم و چند سریال و یک فیلم سینمایی برای خارج از کشور ساختیم که یکی از آثار درباره ورزش دومیدانی و المپیک بود و در سینمای آن کشور اکران شد.
وی اضافه کرد: رحیم لیوانی مدیر وقت مرکز صبا در جریان این تولیدات بود و پرسید چرا برای داخل کشور کار نمی‌کنید؟ ما هم گفتیم باعث افتخار است و رایزنی‌هایی برای ساخت انیمیشن «کشتی گیران» صورت گرفت. شروع به تحقیقات میدانی کردیم. حدود سه سال پیش با اساتیدی چون محمدرضا طالقانی و منصور برزگر مشورت کردیم. همچنین به شهر جویبار، مهد کشتی ایران رفتیم و تحقیقات مختلفی داشتیم.
عابدی با اشاره به نگارش و تولید کار توضیح داد: تولید مجموعه از حدود یک سال و نیم پیش آغاز شد و اکنون ۱۳ قسمت آن آماده است. رسول بابارضا نگارش را بر عهده داشت و من به همراه سعید جلالیه کارگردانی و تهیه کنندگی را انجام دادیم. سعی کردیم این مجموعه انیمیشن در حوزه آموزش کشتی فرنگی، پهلوانی، قهرمانی، تغذیه و پزشکی ورزشی قصه هایش را مطرح کند.
وی با اشاره به نمایش فنون کشتی در انیمیشن عنوان کرد: از مربیان از جمله حسن رنگرز برای اجرای صحیح فنون کمک گرفتیم. علیرضا دبیر نیز توضیحات بیشتری در مورد فنون و تمرینات ارائه می‌داد.
عابدی درباره اینکه چرا انیمیشن را به صورت سه بعدی نساخته اند، عنوان کرد: امروزه به دلیل اشباع شدن انیمیشن سه‌بعدی، بسیاری از کمپانی‌های بزرگ دوباره به سمت کار دوبعدی بازگشته‌اند. تفاوتی از نظر آسانی یا سختی کار و قیمت وجود ندارد. اما در اروپا، کانادا یا آمریکا سریال‌ها دوباره به سمت دوبعدی می‌روند، زیرا سه‌بعدی بسیار اشباع شده است. شما هر جا که نگاه می‌کنید، سه‌بعدی را می‌بینید.
وی در ادامه درباره صدمات استودیو ناشی از انفجار در جنگ ۱۲ روزه بیان کرد: قرار بود فصل اول مجموعه در تیر ماه از شبکه ۳ پخش شود که به دلیل جنگ تحمیلی به تعویق افتاد و احتمالاً از هفته آینده شروع می‌شود.دفتر ما در ونک است و در حال کار بودیم که با انفجارهایی که رخ داد، شیشه‌های استودیو فرو ریخت.
عابدی در پایان عنوان کرد: برج جهان کودک را مورد اصابت قرار دادند که با موج انفجار شیشه‌های استودیو فرو ریخت. یک بار دیگر هم موج انفجار دیگری با شدت بیشتر استودیو را با آسیب مواجه کرد که این بار ساعت ۳ نصف شب بود و خدا را شکر کسی در استودیو نبود که آسیب ببیند. اما باز هم شیشه ها کاملاً خرد شده بود و حتی قفل در استودیو با شدت انفجار شکسته بود و در از جا کنده شده بود. با این حال بچه‌ها در همه این روزها کار می‌کردند تا مجموعه را به آنتن برسانند.
