به گزارش خبرنگار مهر، مخاطبان چهل و سومین جشنواره تئاتر فجر، شب گذشته پنجم بهمن توانستند به تماشای ۲ اجرا از کشورهای مختلف در تماشاخانه ها بنشینند. یکی از نمایش ها همکاری مشترک ترکیه و پرتغال بود که در تئاتر شهر روی صحنه رفت و دیگری اثری از ارمنستان که در سالن حمید سمندریان تماشاخانه ایران‌شهر اجرا شد.
نمایش «آرداقیون» کاری از ارمنستان شب گذشته به مدت ۵۵ دقیقه ۲ اجرا در سالن سمندریان داشت که به صورت بی‌کلام به صحنه رفت.
قبل از نمایش یکی از مدیران ارمنستان درباره اجرا توضیحاتی داد و با معرفی خود به عنوان ژیرایر داداسیان مدیر تئاتر پانتومیم دولتی ارمنستان خطاب به تماشاگران بیان کرد: این مدل از نمایش ها سابقه‌ای دیرینه دارد و خیلی خوشحالم که در جشنواره تئاتر فجر اجرا داریم. نمایش پانتومیم است و صحبتی ندارد. ما تغییراتی در نمایش داده‌ایم و به همین دلیل نیاز به توضیح دارد.
وی درباره قصه نمایش عنوان کرد: داستان درباره بازیگری است که در قرن چهارم زندگی می‌کرد و یک شخصیت تاریخی است. در قرن چهارم و در زمان رواج مسیحیت، امپراتوری روم تلاش می کرد تا جلوی رواج مسیحیت را بگیرد. یکی از راه‌ها این بود که به گروه‌های تئاتری دستور می‌داد اجراهای ضدمسیحیت داشته باشند تا تماشاگر سمت این دین نرود.
این مدیر تئاتری اضافه کرد: در آن زمان آردالیون یکی از این بازیگران بود که نقش مسیح را بازی می‌کرد. در یکی از اجراها، نور خدا باعث می شود او به مسیح ایمان آورد و راضی نمی‌شود در این فضا اجرا کند. هم‌بازی‌های او برای اینکه اجرا به‌هم نخورد او را به شکل واقعی به صلیب می‌کشند و او اولین شهید صحنه تئاتر است. ۱۴ آوریل هر سال روز آردالیون است و این نمایش هم نگاهی به همین داستان دارد.
نمایش «آرداقیون» اما شاید فقط در صحنه‌های پایانی توانست تداعی‌گر داستانی باشد که این مدیر تئاتری بیان کرد و حدود ۴۰ دقیقه ابتدایی نمایش بیشتر با حرکات فرم بازیگران، رفت و آمدها در صحنه، بازی های میدانی و جدال رو در روی کاراکترها پیش رفت. نمایش ۶ کاراکتر داشت ۴ زن و ۲ مرد که از ابتدای نمایش بازی‌ها بیشتر با یک ارابه شکل می‌گرفت. موسیقی هم به مثابه یکی از مولفه‌های نمایش استفاده می‌شد و در برخی صحنه ها نمادین عمل می‌کرد به عنوان نمونه با افکت‌های موسیقایی صدای شیشه های خرد شده زیر پا تصویرسازی می‌شد.
بخش طراحی شده و نمادین قصه بیشتر در پایان نمایش برای مخاطب قابل فهم شد و ابتدای کار بیشتر به صورت حرکاتی فرمی و بدون مفهوم پیش رفت. در پایان نمایش، ارابه به شکل صلیب درآمد و یکی از کاراکترها نیز به صلیب کشیده شد و تازه اینجا بود که برخی از مخاطبان با این تصویر توانستند داستان را با توضیحاتی که قبل از نمایش داده شده بود، تطبیق دهند.
