ستاره حسینی کارگردان تئاتر «دکارت! شَک یا یقین؟» در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار گرد: وقتی پانزده ساله بودم نمایشنامه مهمانسرای دو دنیا را خواندم و آنقدر برای من تأثیر گذار بود که سال‌ها گوشه ذهنم بود و با طرز تفکر سی و یک سالگی ام نیاز به تغییر و ویرایش داشت که با امیر چاوشی تهیه کننده اثر و عباس آرام مهر نویسنده نمایشنامه درباره طرح اولیه صحبت کردم و ماحصل آن این تئاتر شد.
وی افزود: من فکر می‌کنم در دنیای امروز هر تفکر و عقیده‌ای نیاز به بازاندیشی و باز بودن ورودی‌ها دارد برای همین در این نمایش تلاش کردم به ویژگی‌های هنر مدرنیسم و پست مدرنیسم پایبند باشم.
این کارگردان تئاتر ادامه داد: اینکه در نمایش دکارت شیوه اجرایی تئاتر بی چیز از گروتوفسکی، و اندیشه آثار ابزوردیسم و تفکر بارز اندیشمندان اگزیستانسیالیسم دیده می‌شود گواه چند وجهی بودن خوانش من در نمایش دکارت است.
وی با اشاره به اینکه بازیگران و اکثر عوامل نمایش دکارت از جوانان، هنر آموزان هستند، تصریح کرد: آنها عاشقان هنر تئاتر هستند و حضور آنها در نمایش دکارت باعث شد نوگرایی و ویژگی‌هایی مانند تئاتر فیزیکال و تجربه گرایی در این نمایش تقویت شود.
حسینی بیان کرد: شاید جز کارگردانان جوانی هستم که نقد تئاتر را آغاز کردم و معتقدم ما با باز گذاشتن فضای گفت وگو و نقد می‌توانیم خون تازه ای به تئاتر تقریباً نیمه جان تئاتر اصفهان تزریق کنیم.
وی گفت: همه نظراتی که راجع به نمایش‌ها بعد از اجرا مخصوصاً از سمت تئاتری‌ها درباره اجرای همکاران شأن می‌شنویم متأسفانه نشان می‌دهد که آنها اسیر بزرگنمایی و رودربایستی شده اند و عدم نقد و منتقد در تئاتر اصفهان یکی از دلایل کاهش سطح کیفی تئاتر در این شهر است.
وی اظهار کرد: اساتید و پیشکسوتان تئاتر این شهر باید راه را برای جوانان باز بگذارند تا آنها در این عرصه رشد کنند.
این کارگردان در پاسخ به این پرسش که چرا نمایش دکارت را انتخاب کردید، بیان کرد: این پرسشی است که من در توضیح نمایش در بروشور برای تماشاگری که پرسشگر و اهل اندیشه است تا حدی توضیح داده ام و امیدوارم نسل جوان امروز با هرچیزی که علتش را نمی‌فهمند مانند یک جستجوگر و انسان اهل اندیشه برخورد کنند و رنه دکارت و تفکر فلسفی آن بارها در گوگل و گوشی موبایل تماشاگران این اثر جستجو شود.
حسینی با تاکید بر اینکه تماشاگران با سلیقه متفاوت باید آثار ما را پیدا و دنبال کنند، ادامه داد: امیدوارم این گفت و گو را نسل‌جدید تئاتر اصفهان و کارگردانان جوان که آثارشان روی صحنه است بخوانند تا بتوانیم خون تازه ای در رگ تئاتر این شهر جاری کنیم و تماشاگر تنوع ژانر، نگاه و اندیشه را تجربه کند نه اینکه ما شبیه سلیقه تماشاگر شویم.
