به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام مجتبی عرب که اخیراً به لبنان سفر کرده است، در خصوص مسئله مقاومت در یادداشتی نوشته است:
شاید اینگونه، راز سخن اصلی خطبه نخست نماز جمعه نصر که پس از شهادت سید توسط امام امت اقامه گردید روشن‌تر شود. این مرحله نیاز به سازمان جدیدی از مقاومت دارد که به‌شدت بافتی زندگی‌محور دارد. سازمان رزم جدید مقاومت باید عمیقاً مردمی و مبتنی بر هسته‌های متکثر هوشمند خوداتکا باشد. به تبع این دوران جدید، سازمان مقاومت باید عمیقاً فرهنگی، اقتصادی و سیاسی شود و تنها در دامنه نظامی و امنیتی خود را تعریف نکند.
در نگاه نظری به این مسأله می‌اندیشیدم تا اینکه پایه‌های حقیقی و عملی آن را از زبان مردم نورانی و مقاوم لبنان چه در جنوب و چه حتی ضاحیه بیروت شنیدم. از آن حکمت‌هایی که بر زبان مؤمن مجاهد در میدان جاری می‌شود! جالب بود چه آدم‌های عادی چه نخبگان چه خانواده شهدا چه رزمندگان همه سخن عجیبی را می‌گفتند: اینکه شهادت‌ها هر کدام ضربه سختی بر پیکر ما بود اما شهادت سید ما را قوی‌تر و در میدان حاضرتر کرد انگار بعد این شهادت بیشتر نیرو گرفتیم!
راست هم می‌گفتند میدان را که نگاه می‌کردی پیشروی غاصبان از جنگ ۲۰۰۶ هم عملاً کمتر شده بود و با این همه ضربه چنین چیزی چگونه ممکن بود؟ اینکه هنوز حماس در آن باریکه نیم‌وجبی اینقدر مبتکر و زنده است که طوفان دوم را در آزادسازی اسرا بر سر این غاصبان فرود آورد چگونه مقدور است؟ رازی جز این دارد: نفوذ مقاومت به متن زندگی بطن جامعه و نفوذ در سلول سلول یک ملت! آنچه کاملاً در لبنان امروز می‌شد نظاره کرد، چیزی که یک چشمه آن حضور اکرم الناس و اشرف الناس و حماسه آفرینی مجدد آنها در تشییع بود.
مقاومت در حال عبوری دردناک از شخصیت‌های محوری و گروه‌های مقاومت به امت امام شده و مقاوم است! این درد مقدس، این درد سخت اما لطیف رشد، این دست هدایتگر صورت‌گر ظریف الهی را باید دید، باید شناخت، باید درک کرد و نسبت گرفت.
گرفتن سید از لبنان اگر تنبیه گروه‌های واداده و غربگرا باشد قطعاً نسبت به مقاومینی که این اندازه هزینه دادند نمی‌تواند تنبیه باشد! ملت لبنان پشت رهبر مجاهدش نایستاد؟ سوال اینست کدام ملت لبنان؟ ملت تشییع، ملت مقاومت یا ملت محله‌های بی‌تفاوت مسیحی و دروزی و سنی حکومتی؟ اینکه آن بخش مهم ملت مقاوم در لبنان را نادیده بگیریم و گناه بخش دیگر را برای چنین جزایی به منطقه مقاومت کافی بدانیم به نظر تحلیل جامع و کاملی از مسأله نیست. در پس این فقدان، در پس این درد سخت، نوید نجات و رشدی مهم برای امتی شدن مقاومت در کار است.
دقت کنیم، اینکه تحلیل کنیم در دستگاه الهی چگونه رحمت او شامل امت مقاومت می‌شود تنافی ندارد با اینکه عده‌ای از دست‌اندرکاران یا گروه‌هایی از مردم در انجام وظایف خود کوتاهی‌هایی کرده باشند و بخشی از ابتلای رشد، حالت کفاره و عقوبت پیدا کرده باشد و درد امتحان را بر مجموع امت سخت‌تر کند. در واقع مادامی که امت در مسیر حق و امام حرکت کند خطاها و حضور نفس اماره اجتماعی یعنی منافقین و نفوذی‌ها، نهایتاً درد و رنج و شدت ابتلائات را بیشتر می‌کنند نه اینکه در اصل مسیر رشد اخلال ایجاد کنند. می‌شد با حاج قاسم و سید حسن و رئیسی و سنوار هم به این مراحل رسید اما کم‌کاری، تنبلی، ترس، نفوذ و خیانت‌ها، ما را محروم کرد که با حضور خود آنها به مرحله بعدی مقاومت بیندیشیم اما خدا امت و قومی که دوست دارد را پیش خواهد برد چه با حضور ظاهری این شهدا چه بی حضور ظاهری ایشان.
