در هفته‌های اخیر، دولت و به ویژه وزیر کار، بر اجرای طرح کالابرگ برای حمایت از دهک‌های پایین جامعه تأکید کرده‌اند، گویی این طرح تنها راهکار برای حل بحران معیشت مردم است. اما سؤال اساسی اینجاست که این کمک‌ها تا چه حد می‌تواند مشکلات معیشتی را کاهش دهد؟
بر اساس اطلاعیه وزارت تعاون، طرح کالابرگ الکترونیکی در چند مرحله اجرا شده است. در مرحله نخست، از ۱۱ اسفند اعتبار کالابرگ به حساب سرپرستان خانوارهای تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی واریز شد. در ادامه، مرحله دوم در ۱۶ اسفند برای دهک‌های اول تا سوم اجرا شد و در مرحله سوم، از ۲۳ اسفند دهک‌های چهارم تا هفتم نیز مشمول دریافت اعتبار شدند.
بر اساس این طرح، خانوارهای دهک‌های اول تا سوم به ازای هر نفر ۵۰۰ هزار تومان و دهک‌های چهارم تا هفتم، ۳۵۰ هزار تومان اعتبار دریافت می‌کنند. این مبلغ صرف خرید ۱۱ قلم کالای اساسی از جمله اقلام لبنی، پروتئینی و خواربار می‌شود.
اما آیا این مبالغ برای بهبود وضعیت معیشتی مردم کافی است؟ برای یک خانواده چهار نفره در پایین‌ترین دهک‌های درآمدی، مبلغ دریافتی دو میلیون تومان خواهد بود، درحالی‌که خانوارهای دهک‌های چهارم تا هفتم تنها یک میلیون و ۴۰۰ هزار تومان دریافت خواهند کرد. این رقم در روزهای پایانی سال و با توجه به تورم موجود، چه کمکی به معیشت خانوارها می‌کند؟
حسین حبیبی، فعال کارگری و عضو هیئت‌مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار، معتقد است که کالابرگ تنها یک مسکن موقت است و نمی‌تواند مشکلات معیشتی را به‌صورت اساسی حل کند. او می‌گوید: «این سیاست، تنها برای چند روز اثرگذار است و راهکاری دائمی محسوب نمی‌شود. به نظر می‌رسد که این طرح هم استمرار نخواهد داشت و صرفاً برای ایام نوروز و ماه رمضان اجرا شده است.»
وی با انتقاد از این سیاست مقطعی، تأکید می‌کند که دولت به‌جای ارائه راهکارهای کوتاه‌مدت، باید به دنبال راه‌حل‌های بنیادی باشد. او معتقد است که ۷ دهک از جامعه در تأمین نیازهای اولیه خود دچار مشکل هستند و نباید مردم برای تهیه ضروری‌ترین مایحتاج خود به کوپن و کالابرگ وابسته شوند.
حبیبی همچنین هشدار می‌دهد که سیاست‌های فعلی دولت، نه‌تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه در درازمدت باعث افزایش فقر و گسترش شکاف طبقاتی خواهد شد. او می‌گوید: «دولت به‌جای مسکن‌های موقت، باید به فکر افزایش واقعی دستمزدها باشد. وقتی تنها به راهکارهای کوتاه‌مدت اتکا می‌شود، یعنی فقر قرار است ادامه پیدا کند و عمیق‌تر شود.»
وی در مورد چشم‌انداز اقتصادی سال آینده نیز ابراز نگرانی می‌کند: «با سیاست‌هایی که در پیش گرفته شده، افزایش تورم اجتناب‌ناپذیر است. موج‌های سنگین تورمی در راه است که زندگی اقشار کم‌درآمد را سخت‌تر خواهد کرد، درحالی‌که تنها عده‌ای خاص از این شرایط سود خواهند برد.»
در نهایت، آنچه روشن است اینکه برای حل بحران معیشت، نمی‌توان تنها به کالابرگ و راهکارهای موقتی متوسل شد. آنچه مردم نیاز دارند، سیاست‌های پایدار و ساختاری برای بهبود وضعیت اقتصادی است، نه راهکارهایی که تنها برای مدت کوتاهی تسکین‌دهنده باشند.
