به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی حوزه هنری، تندیس «حدیث کساء» که دارای حجم سفال دست‌ساز به همراه اکسید و لعاب‌های رنگی ۱۲۰×۷۰ است و توسط منیژه آرمین در سال ۱۳۸۰ ساخته شده، در نگاه‌خانه حوزه هنری به نمایش گذاشته شد.
منیژه آرمین درباره این اثر گفت: «حدیث کساء» را اواخر سال ۸۰ به یاد جواد حمیدی ساختم چراکه خبر درگذشت وی ضربه بزرگی برایم بود. استاد از اولین نوآوران هنر نقاشی در ایران بود ولی شاید افراد کمی بداند که وجودش سرشار از معنویتی عمیق بود که از یک سو به عالم الهی متصل می‌شد و از سوی دیگر به عالم هنر. او دایره المعارفی از هنر قرن بیستم بود.
وی عنوان کرد: هر زمان این استاد را می‌دیدم صفحاتی از تاریخ هنر در برابرم باز می‌شد و آنچه در کتاب‌ها نمی‌یافتم را به وسیله او می‌آموختم. افسوس که این هنرمند درگذشت و این کتاب ناتمام ماند و کسی هم نبود که با عشق و علاقه به سوالاتم پاسخ دهد. از مراسم خاکسپاری وی که برگشتم گفتم بهتر است به جای غصه خوردن کاری انجام دهم.
این هنرمند بیان کرد: «حدیث کساء» مثل نقطه‌ای نورانی از نهانخانه قلبم ظاهر شد داستان واره‌ای که سال‌ها شنیده بودم، آرزویی دور و دست نیافتنی که آیا می‌توان پنج نور مقدس را در تندیسی تجسم بخشید؟ به گِل‌هایی که روی میز انباشته بود نگاه می‌کردم و هزار فکر به ذهنم می‌آمد از آنجا که اهل خطر کردن و خودآزمایی هستم شاگردانم را خواستم و با اینکه نزدیک عید بود پرسیدم آیا حاضرند با من کار کنند؟ جواب آنها مثبت بود و به این ترتیب گروه ما شکل گرفت. در روزهایی که مردم مشغول خانه تکانی عید نوروز بودند ما با عشق و علاقه و با نوعی احترام آمیخته به ترس کار را شروع کردیم.
آرمین یادآور شد: از شروع تا پایان کار همه چیز حتی امور روزمره زندگی از جمله گذران زندگی به شکلی ماورایی ادامه داشت. یک روز وقتی حاصل زحمات ما از روی پایه فرو ریخت؛ همه شاهد بودیم که چگونه سرهای مقدس سالم مانده بود. هنوز کار را تمام نکرده بودیم اما بیشتر افرادی که می‌آمدند اشک می‌ریختند. از جمله کسانی که در روزی فراموش‌نشدنی آمد و کار را دید علی اکبر صنعتی بود که بر اثر ما صحه گذاشت.
وی که خلق این اثر را سعادتی برای خود می‌داند، تاکید کرد: همیشه در ذهنم «حدیث کساء» مثل نقطه نورانی بود و خوشبختانه توانستم با کمک دوستان این کار را به سرانجام رسانیم. «حدیث کساء» نه تنها یک محور مذهبی و شیعی دارد بلکه یک محور جهانی دارد چون سه نسل در این تندیس هستند که نشان دهنده روابط انسانی عالی و هم روابط ملکوتی است.
آرمین در پایان درباره نمایش این اثر در حوزه هنری نیز گفت: من پیشنهاد دادم که این اثر در حوزه هنری به نمایش در آید چون احساس کردم تردد افرادی که معرفت مذهبی داشته باشند، در حوزه هنری بیشتر است و امیدوارم تبدیل ذهنیت هنری به اثر حجمی در این اثر گنجانده شده باشد.
