به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، ریچارد چمبرلین، بازیگری که با سریال پزشکی «دکتر کیلدر» در دهه ۱۹۶۰ به شهرت رسید و سپس با مینی‌سریالی‌های پرمخاطبی چون «شوگان» و «مرغان خار» جهانی شد، شنبه بر اثر عوارض ناشی از سکته درگذشت.
چمبرلین که بازیگر صحنه و آثار بسیار تحسین‌شده شکسپیر چون «هملت» و دیگر نمایشنامه های وی بود، در چندین فیلم برجسته از جمله «پتولیا»، «سه تفنگدار»، «عاشقان موسیقی» و «آخرین موج» ساخته پیتر ویر بازی کرد، اما بیشتر نقش‌های به یاد ماندنی وی برای تلویزیون بود که از نقش ادوارد هشتم و اسکات فیتزجرالد رمان نویس تا قهرمان جنگ جهانی دوم رائول والنبرگ را ایفا کرد.
وی که از توانایی‌های آوازی برخوردار بود در احیای «بانوی زیبای من» در برادوی در سال ۱۹۹۳ روی صحنه رفته بود و در عین حال نقش‌آفرینی وی برای شخصیت کشیش جاه‌طلب استرالیایی در مینی‌سریال تلویزیونی اقتباسی از رمان عاشقانه کالین مک‌کالو «مرغان خار» در خاطره‌ها مانده است.
وی بازیگر مینی سریال «شوگان» هم بود که با اقتباس از رمان جیمز کلاول در سال ۱۹۸۰ ساخته شد.
چمبرلین جوان که در اوایل دهه ۱۹۶۰ با بازی در نقش دکتر کیلدر در سریالی به همین نام دیده شد، اولین بار در پاییز ۱۹۶۱ روی آنتن رفت و تا سال ۱۹۶۶ با موفقیت کامل ادامه یافت. قد بلند و تیپ چمبرلین و رفتار راحت او، به سرعت هواداران زیادی برایش خلق کرد و اندکی پس از پایان این سریال چمبرلین تحصیلات بازیگری خود را از سر گرفت و برای مدتی در انگلستان اقامت کرد و اولین بازی خود را در نقش اول «هملت» در سال ۱۹۷۰ در بیرمنگام انجام داد که با اقبال زیادی روبه روشد. او همچنین به سراغ چالش‌های دیگر تئاتری مانند ریچارد دوم، سیرانو دو برژراک، «شب ایگوانا» تنسی ویلیامز و «پدران و پسران» رفت.
وی در انگلستان در نقش چایکوفسکی در فیلم زندگینامه‌ای تحسین شده «عاشقان موسیقی» کن راسل بازی کرد. در سال ۱۹۷۳ او نقش لرد بایرون را در فیلم «بانو کارولین بره» ایفا کرد و در اواسط دهه ۷۰ برای پیتر ویر در «آخرین موج» ظاهر شد.
مینی سریال تاریخی «شوگان» که چمبرلین در سال ۱۹۸۰ در آن بازی کرد، یکی از برنامه‌های با بالاترین امتیاز در تاریخ شبکه ان‌بی‌سی و برنده جایزه امی شد و چمبرلین برای آن جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد درام تلویزیونی را دریافت کرد.
«مرغان خار» در سال ۱۹۸۳ که در آن چمبرلین نقش کشیشی را بازی می‌کرد که شیفته یک زن جوان بود، پس از «ریشه‌ها» به دومین مینی‌سریال محبوب تاریخ بدل شد و چمبرلین نامزدی دیگری برای امی گرفت و برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد در مینی‌سریال یا فیلم سینمایی تلویزیونی شد.
چمبرلین همچنان به بازی روی صحنه ادامه داد و برای احیای «روح سرخوش» نوئل کاورد در سال ۱۹۸۷ به برادوی بازگشت و پس از آن در «بانوی زیبای من» در سال ۱۹۹۳ در برادوی با اقبال زیادی مواجه شد و در نقش کاپیتان فون تراپ در «آوای موسیقی» ظاهر شد و علاوه بر این او در سال ۲۰۰۵ در نقش اصلی «اسکروج: موزیکال» و در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ در نقش شاه آرتور بازی کرد.
وی از اواخر دهه ۸۰ به هاوایی نقل مکان کرد و به نقاشی کردن پرداخت و بار دیگر در نقش یک پزشک در «پسر جزیره» که یک سریال کوتاه ۱۹۸۹-۱۹۹۰ بود، ظاهر شد.
در سال ۲۰۱۷، چمبرلین در اپیزودی از بازسازی «تویین پیکس» دیوید لینچ در نقش بیل کندی ظاهر شد و سال ۲۰۱۸ در فیلم ترسناک «سینمای کابوس» و سال ۲۰۱۹ در فیلم «پیدا کردن جولیا» جلوی دوربین رفت.
زندگی نامه چمبرلین با عنوان «عشق شکسته: یک خاطره» سال ۲۰۰۳ منتشر شد. وی در کنار بازیگری، خوانندگی و نقاشی، اهداف زیست محیطی را نیز پی می گرفت و تلاش وی برای نجات رودخانه توولومن در خاطره ها مانده است.
