حامد رحیمی‌نصر کارگردان نمایش «ژن زامبی» که در تماشاخانه هما روی صحنه است درباره شکل گیری این اثر نمایشی به خبرنگار مهر گفت: پس از بازگشت به ایران در گفتگوهایم عنوان کردم که دغدغه من انسان بودن است، این دغدغه هنوز در من جاری است. «ژن زامبی» هم در راستای همان نگاه مرگ اندیش من شکل گرفته است. از کودکی ساختار مرگ برای من جذابیت داشته و کنجکاوم می‌کرده است. در سال‌های خیلی دور، مرده شوری هم کرده‌ام زیرا کشف و شهود مرگ برایم جذاب بوده است.
وی درباره ایده «ژن زامبی» یادآور شد: اسفند ۱۴۰۲ در یورونیوز یک مقاله خواندم که نوشته بود دانشمندان دانشگاه شیکاگو ژن‌هایی را کشف کرده‌اند که برعکس همه ژن‌هایی که بعد از مرگ انسان از فعالیت می‌ایستند، در بیست و چهار ساعت پس از مرگ به اوج فعالیت‌های خود می‌رسند. ابراز امیدواری شده بود که می‌توان براساس این کشف بیماری‌هایی همچون اوتیسم، آلزایمر، شیزوفرنی را درمان کرد و حتی به انسان نامیرا دست پیدا کرد. همان موقع برایم مشخص شد که «ژن زامبی» را خواهم نوشت.
کارگردان «شیزوفرنی» عنوان کرد: شب اول و دوم هر اجرای جدیدم به این نتیجه می‌رسم که ذهنیت و عینیت برای من رخ داده و دیگر ادامه‌اش به حساب تعهد است! پنج روز پس از هر اجرا به محتوای کار بعدی فکر می‌کنم و این جریان سیال ذهنی ام آرام و قرار ندارد.
رحیمی نصر درباره محتوای «ژن زامبی» تصریح کرد: ما جایی یکسری لایه فروتر و جایی لایه فراتر داریم. مردم با لایه‌های فراتر راحت‌تر ارتباط می‌گیرند تا لایه‌های فروتر و این در ساختارهای درام و ادبیات ما مشهود است. من پیشتر «وی ای آر» را اجرا کرده و مخاطب خاص را هدف قرار داده بودم و فهمیدم از کسانی که با نمایش ارتباط برقرار می‌کنند کاسته شده است. برای همین با چاشنی طنز و کاتالیزور موسیقی «ژن زامبی» را برای مخاطب عام ملموس‌تر کردم.
وی افزود: معتقدم مخاطب عام و خاص نداریم و نمی‌توان مخاطب را تفکیک کرد. اگر به زعم خودمان مخاطب را بر اساس اندیشه تقسیم‌بندی کنیم، چه بسا چند صباحی دیگر به این نتیجه برسیم که نگاه مخاطب عام که می‌پنداشتیم از اندیشه دور است، معقول‌تر و درست‌تر از نگاه امروز من نوعی به زندگی باشد.
وی درباره استقبال از «ژن زامبی» توضیح داد: از استقبال مخاطبان راضی بودم. استقبال مخاطب امری نسبی است اما به تناسب ماه اسفند، ماه رمضان و ساعت اجرا اتفاقی شاهکار برای «ژن زامبی» رخ داد. از روز اول اجرا، بین ۱۰ اثر پرفروش اسفند قرار داشتیم. طبیعتا وقتی «ژن زامبی» در سالنی ۱۶۰ نفره در کنار سالن ۴۰۰ نفره با بلیت ۵۰۰ هزار تومانی اجرا می‌شود ما شاهد یک جدال بی‌منطق هستیم.
رحیمی نصر تصریح کرد: کار کردن در تئاتر خصوصی اتفاق عجیبی است و فقط یک ساختار مازوخیستی است. دکارت می‌گوید «من فکر می کنم پس هستم»؛ من هم کار می‌سازم و می‌نویسم پس هستم. پس منتی سر کسی نداریم که کار ما را ببیند. من همیشه در حال آموختن هستم، تجربه می‌کنم و این انتخاب من است، زیست من است.
وی با انتقاد از برخی مشخصه‌های درنظر گرفته شده در سامانه فروش بلیت تئاتر تاکید کرد: سامانه فروش بلیت تئاتر در بستر آنلاین و نوع ساختاری که برای ارائه آثار در نظر گرفته، بیشتر از خدمت به فضای آرتیستیک بر ضد آن و به نفع تجارت‌های زرد گام برمی‌دارد. همه چیز را در یک ظرف می‌ریزد و همه چیزش قابل نقد و بحث است؛ از نحوه امتیازدهی به آثار تا رقابت‌هایی نابرابر مابین آثار که گاهی به مثابه کشتی گرفتن یک آدم ۵۷ کیلویی با یک کشتی گیر ۱۳۰ کیلویی است.
این کارگردان یادآور شد: راجع به اثر هنری به چند ستاره و کامنت بسنده می‌شود که این بزرگترین نقص ممکن است. باید کارها از هم تفکیک شود و ظرفیت سالن‌ها را در نظر بگیرند. گروهی از کارشناسان هم باید بیایند (منظورم کارشناس است نه آدم رزومه‌دار!) تا درباره کارها نظر دهند. منوپل شدن بساط بلیت فروشی در یک بستر کمکی نمی‌کند و داستان ایجاد می‌شود. این دوستان آیا رصد می‌کنند که کاری که بضاعت مالی ندارد اما کاری شریف است مورد پوشش قرار بگیرد؟ بلیت فروشی، تنها هدف نیست و باید استعدادها را یافت.
وی در پایان اضافه کرد: شرط اول ایلان ماسک برای سفر به مریخ آی کیو است. مگر می‌شود بدون پرداخت به استعدادها و ارزش‌گذاری‌های تعریف شده تنها روی ساختار فروش، یک اثر را تعریف کرد؟ بی‌رقیب بودن همیشه آسیب زننده است. به نظرم باید از کارگردانان مستقل دعوت شود و چاره‌ای اندیشید.
کنسرت نمایش «ژن زامبی» به طراحی و کارگردانی حامد رحیمی نصر و بازی کامبیز امینی، امیرحسین ادیم، روناک برخوردار، حسین پرتوی، درسا حکیم‌الهی، روزبه دانشیان، سارا رحمان پور، کسرا ریاحی وفا، امین زارع، مهرداد سعادت، رامتین سلیمانی، ابوالفضل سیلاوی، سیمین ضیائیان، محمدرضا فرهمند تبار، حسام قانونی، آیه قبادیان، امیرپوریا مسعودنیا، داوود مهرداد، مهتاب نیکبخت تا ۲۰ فروردین در عمارت هما روی صحنه است.
