پدرام کریمی بازیگر و نویسنده درباره نقش خود در سریال «یزدان» به خبرنگار مهر بیان کرد: بازیگر یکی از اپیزودهای این سریال هستم که نقش یک آتش‌نشان را ایفا می‌کنم. برخورد نخست من با این مجموعه مرا یاد سریال «داستان یک شهر» انداخت؛ دقیقاً یک سریال اجتماعی با محوریت موضوعات شهری، البته آن سریال رویکردی رسانه‌ای‌تری داشت.
وی اضافه کرد: «یزدان» به شیوه‌ای مستقیم‌تر به مسائل شهری می‌پردازد و صرفاً جنبه تبلیغاتی برای شهرداری ندارد. این یک کار لازم است و جای خالی آن احساس می‌شد چرا که در آن موضوعات اجتماعی و شهری به درستی مطرح شده‌اند و تأثیر قابل توجهی نیز دارند. این رویکرد گاهی در سینما با فیلم‌های اجتماعی مشاهده می‌شود، اما طی سال‌های اخیر کمتر به آن توجه شده است.
کریمی درباره ضرورت پرداخت به اتفاقات اجتماعی تصریح کرد: امیدوارم از امسال با شروع این اتفاق، توجه دوباره به سینمای اجتماعی بازگردد. البته معتقدم تلویزیون مکانی است که باید سرچشمه و نقطه آغاز چنین رویدادهایی باشد و بستر مناسبی برای خلق آثار تأثیرگذار فراهم کند.
وی اضافه کرد: در حال حاضر سینما برایم اولویت دارد و اتفاقاً فیلمی را داریم در فضای اجتماعی با نام «در امتداد پل» به کارگردانی محمد عسگری که در بستری تاریخی و دفاع مقدسی در سال ۶۳ روایت می شود. مثل فیلم «اتاقک گِلی» که در سال ۱۴۰۱ ساخته شد و من نویسنده اش بودم. این فیلم هم ماجرایی پس از عملیات خیبر را روایت می کند اما موضوعش اجتماعی است و بعد از عید فیلمبرداری آن تمام شد. روح الله زمانی، سروش صحت، سعید آقاخانی، آرمین رحیمیان، سامان صفاری و جمعی دیگر در این فیلم حضور دارند.
این مجری تلویزیون درباره حضور کمرنگش در عرصه اجرا عنوان کرد: دغدغه اصلی من حضور جلوی دوربین نیست و بیشتر نویسندگی را ترجیح می‌دهم. البته گاهی حضور در نقش بازیگر و یا مجری به عنوان یک توفیق اجباری رخ داده است، اما علاقه شخصی‌ام بیشتر نگارش فیلمنامه است. در حوزه اجرا، علاقه چندانی به اجراهای روزمره و مستمر ندارم، مگر برنامه‌هایی خاص که برایم جذاب باشند.
وی در پایان درباره اجرا یادآور شد: معتقدم در عرصه اجرا نیز، مانند هر حوزه دیگر، لازم است نسل جدیدی از مجریان وارد شوند به شرطی که شایستگی‌ها و معیارهای لازم را داشته باشند. مجری بودن ویژگی‌ها و شاخصه‌های خاص خود را می‌طلبد و هر فردی صرفاً با مهارت سخن گفتن، واجد شرایط این کار نیست. البته اگر برنامه‌ای با کیفیت و درخور ساخته شود، استقبال خواهم کرد و به اجرا خواهم پرداخت. از سال‌های نوجوانی، یعنی از سال ۱۳۷۶ و ۱۳۷۷ در تلویزیون و گاهی در رادیو نیز فعال بوده‌ام و اگر برنامه قابل قبولی ساخته شود، قطعاً همکاری خواهم کرد.
