پوران درخشنده کارگردان و فیلمنامه‌نویس ایرانی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره وضعیت سینمای کودک و نوجوان گفت: متاسفانه برای تولید فیلم، کودک و نوجوان را در یک دسته‌بندی قرار می‌دهیم درحالی که باید سینمای مخصوص کودک و سینمای مخصوص نوجوان داشته باشیم. ما باید بدانیم که برای چه قشری فیلم می‌سازیم اگرچه اکنون برای هیچیک از این رده‌های سنی فیلم مناسب و حرفی برای گفتن نداریم.
وی درباره دلیل این وضعیت توضیح داد: وقتی امروزه یکسری فیلم ساخته می‌شود که تمام سینماها را از آن خود کرده‌اند، دیگر فرصتی برای دیده شدن فیلم‌های کودک و نوجوان باقی نمی‌گذارند. باید حمایت جدی از طرف آموزش و پرورش، کانون پروری فکری کودکان و نوجوانان و سرمایه‌گذاران شخصی صورت بگیرد و فیلم‌های باکیفیتی برای کودکان و نوجوانان ساخته شود.
این کارگردان ادامه داد: متاسفانه این روزها محدودیت‌ها برای ساخت فیلم نیز زیاد شده است. باید چیزی که واقعیت دارد، ببینیم و بچه‌هایمان را جدی بگیریم. امروزه بچه‌های ما چیزی را که ما در داخل ایران می‌سازیم، تماشا نمی‌کنند بلکه تولیدات بسیار زیادی در اختیار دارند. ما باید با عوالم و فانتزی‌های نوجوانان امروز آشنا شویم تا فیلمی متناسب با ذائقه آن‌ها بسازیم. شناخت دنیای بچه‌ها به زمان نیاز دارد و فیلمساز باید خودش را به این جهان نزدیک کند.
وی تاکید کرد: در عرصه سینمای کودک و نوجوان نباید دنبال کسب درآمد باشند زیرا مربوط به بچه‌ها و آینده کشور است.
کارگردان «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند» درباره آسیب‌شناسی کودکان و نوجوانان برای ساخت فیلم تصریح کرد: می‌توانیم در حوزه کودک و نوجوان آسیب‌شناسی کنیم و از نظر فنی نیز آثار باکیفیتی تولید کنیم اما باید امکانات مناسب وجود داشته باشد. ما اکنون در شرایطی هستیم که باید برای سینمای کودک هزینه و از فیلمسازان مختلف دعوت به کار کنیم. متاسفانه امروزه فیلمسازان کودک و نوجوان بی‌انگیزه شده و کنار رفته‌اند.
درخشنده در پایان درباره اینکه چرا جشنواره‌هایی مانند جشنواره فیلم رشد در این زمینه تاثیرگذاری ندارند، توضیح داد: سال‌ها قبل جشنواره رشد تاثیری بیشتری داشت اما متاسفانه در سال‌های اخیر افت زیادی داشته است. فکر می‌کنم یکی از دلایل این امر این است که سینمای کودک و نوجوان جدی گرفته نشده است و جشنواره‌های کودک و نوجوان ما برگزار می‌شوند بدون اینکه یک فیلم و نگاه درستی نسبت به کودک و نوجوان ارائه کنند. تا زمانی که دنیای کودکان و نوجوانان را نشناسیم، نمی‌توانیم فیلم و رویدادی برگزار کنیم که نظر این گروه سنی را جلب کند.
