به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی موزه سینما، در همایش «سینمای ایران؛ نگاهی به آینده» روز گذشته اول بهمن پنل «اقتصاد سینمای ایران» با حضور میثم موسائی عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، مجید برزگر فیلمساز، حسین یزدانشناس عضو هیئت علمی دانشکده هنر دانشگاه دامغان برگزار شد.
حسین یزدانشناس عضو هیئت علمی دانشکده هنر دانشگاه دامغان در ابتدای صحبت‌های خود درباره چالش‌های اقتصادی سینمای ایران گفت: چالش‌های اقتصادی سینما یک مطالعه طولی است. در بین سال‌های ۶۸ تا ۹۷ تقریبا ۸۸ درصد مخاطب ریزش داشته و ما به دنبال دلیل این اتفاق بودیم که متوجه شدیم ازجمله دلایلی که منجر به این اتفاق شده حضور نهادهای حاکمیتی در تولید فیلم، نگاه خاص حاکمیت به سینما و افت کیفیت و جذابیت فیلم‌ها است.
وی ادامه داد: فیلم بیگ‌پروداکشن سود خود را از مخاطب و اکران نمی‌گیرد و به همین دلیل برایش مهم نیست که مخاطب آن را دوست دارد یا نه و خود فیلمسازان پیش از اکران به سود خود رسیده‌اند. مطلب دیگر حساب و کتاب‌های بی‌اصول این پروژه هاست که با حساب و کتاب‌های غیرمتداولی پیش می‌روند. این موارد علاوه بر پولشویی و رانت، کاهش مخاطب را هم به همراه دارد.
میثم موسائی عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران نیز پیرامون مقدمه‌ای بر ظرفیت‌های بالقوه اقتصادی سینمای ایران، بیان کرد: برای شناخت ظرفیت‌ها باید تقاضا و عرضه سینما را بشناسیم و بدانیم که این بازار چه ساختاری دارد و رابطه این محصول با سایر محصولات هنری به چه شکل است. نگاه به اقتصاد سینما جدا از نگاه به اقتصاد کشور نیست اینها در راستای همدیگر هستند. سینما در دنیای امروز بخش مهمی از اوقات فراغت را پر می‌کند و برای پر کردن محصولات جانشینی می‌توانند باشند. کشور ما در صنعت سینما سابقه بیش از ۱۰۰ ساله دارد و سهم آن چنانی در جی دی پی جهانی نداریم. مهم این است که این صنعت خیلی بومی شده است و در بسیاری از عرصه‌های بین المللی حضور پیدا می‌کند.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه تا وقتی ممیزی واقعی را به خود مخاطب نسپاریم، اتفاق درستی رخ نخواهد داد، عنوان کرد: ما در این صنعت نیروی انسانی بسیار خوب و ازنظر حضور در بازارهای جهانی نیز اوضاع خوبی داریم ولی نکته این است که این حضورها هدفمند نیستند و ظرفیت صادراتی که در این حوزه وجود دارد واقعا در برخی موارد غیر قابل تصور است. باید به سمت حذف و کاهش حضور و دخالت دولت برویم و باید مقررات دست و پاگیر حذف شوند.
مجید برزگر نیز درباره ظرفیت‌های سینمای مستقل، گفت: با شنیدن بحث‌های مکرر اقتصاد سینما باز در یک هزارتوی عجیبی گیر کردیم. وقتی بحث های علمی در سینما را در ذهنم مرور می کنم که چرا از منظر اقتصادی هیچ جایگاهی نداریم به هیچ جوابی نمی‌رسم مگر اینکه لابد سینمای ایران نمی‌خواهد وارد صنعتی شدن شود.
وی افزود: وضعیت سینمای مستقل به گونه‌ای است که نشان می‌دهد می‌تواند هرباره مخاطب خود را پیدا کند.
این فیلمساز بیان کرد: از بین ۱۰۰ فیلمی که تولید می شود فقط ۹۰ فیلم برای فروش ساخته می‌شوند که شاید پنج تای آنها فروش داشته باشند ولی اقتصاد در سینمای مستقل اتفاقا درست‌تر و سالم‌تر است و حداقل فیلم‌ها پول خود را درمی‌آورند.
برزگر تصریح کرد: هیچ تهیه‌کننده دولتی نگران فروش خود نیست و تا دلتان بخواهد آدم‌هایی داریم که متوجه حرف‌ها نمی‌شوند و پول‌هایی که شاید بهتر است خرج مدرسه ساختن شود، خرج ساختن فیلم‌هایی می‌شود که قابل گفتن و حرف زدن نیستند. ولی در تمام این سال ها باید از آقایان تقوایی و بیضایی و … می‌خواستند که شما فقط بیایید فیلم بسازید.
وی در پایان بیان کرد: فیلم «علت مرگ؛ نامعلوم» در سال ۹۹ تولید شد و چهار سال بی هیچ دلیلی اکران نشد. باوجود استقبال خوبی که شده است اگر فروشش ۱۰ برابر هم شود باز با شرایط موجود نمی‌توانم در این سال چنین فیلمی را بسازم.
