به گزارش خبرنگار مهر، در چهارمین روز از چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر نشست خبری فیلم سینمایی «لولی» با حضور رضا فرهمند نویسنده و کارگردان، جلیل اکبری صحت تهیه‌کننده، رامین محمدیان طراح صحنه، علی شاهیده مدیر فیلمبرداری، سودابه خسروی طراح چهره‌پردازی، حسن مهدوی صداگذار و ژیلا آل رشاد و داریوش امینی بازیگران فیلم برگزار شد.
رضا فرهمند گفت: بخش زیادی از صداقت و روان بودن این فیلم حاصل فعالیت من در حوزه مستند است.
وی در پاسخ به اینکه آیا این فیلم مناسب مخاطب عام است، گفت: در زمان ساخت قطعاً به این فکر نکردم که فیلم برای مخاطب خاص است یا مخاطب عام. این فیلم قلبا ساخته شده است و به سینمای تجاری نگاهی نکردم. «لولی» ادای دین من به ایران و فرهنگ ایرانی است. دوست داشتم این فیلم یادآور سینمای شرقی و ایرانی ما باشد.
آل ارشاد بازیگر فیلم بیان کرد: من نقش صفورا را خیلی دوست داشتم زیرا احساس کردم دست بازیگر را برای پیشبرد داستان باز می‌گذارد. واقعیت تاریخی زن در ادوار مختلف زایش، خلق و آموزش بوده است. من هم سعی کردم ابعاد مختلف زن را در این فیلم درست پیش ببرم.
لکنت زبان که عیب نیست!
داریوش امینی بازیگر فیلم عنوان کرد: من لکنت زبان دارم.
جلیل اکبری صحت در واکنش به این حرف گفت: بهتر از این است که مغز آدم لکنت داشته باشد.
امینی در ادامه بیان کرد: من چون نقص دارم همیشه دوست داشتم این لکنت را پنهان کنم اما اتفاقاً در این فیلم دوست نداشتم این نقص را پنهان کنم زبرا می‌خواستم مردم بدانند که عیب نیست و ما با عیب و نقص هم می‌توانیم خیلی راحت زندگی کنیم.
محمدیان درباره طراحی صحنه فیلم توضیح داد: ما در مواجهه اول با این فیلمنامه با جهانی طرف بودیم که هیچ مابه‌ازای خارجی نداشت پس همه چیزش باید ساخته می‌شد. چالش عجیب و غریبی داشتیم که طراحی صحنه فیلم کم نباشد و از طرفی از قصه بیرون نزند.
از منتقدان نمی‌ترسم
جلیل اکبری‌صحت در واکنش به این پرسش که آیا خودش منتقد بوده و اکنون نگران نقد تند منتقدان سینما نسبت به فیلمش نیست، عنوان کرد: من از منتقدان نمی‌ترسم و هر کسی می‌تواند درباره یکی از مختصات فیلم صحبت کند. مخاطبان می توانند نگرش خودشان را نسبت به اثر بیان کنند. می‌دانم که اجرای یک فیلم کار سختی است و دلیل نمی‌شود چون کار ما سخت است منتقد چیزی نگوید.
تهیه کننده «لولی» در واکنش به این پرسش که فیلم یک اثر هنری و تجاری است، گفت: بله «لولی» یک فیلم هنری و روشنفکری است. من هم ترسی از این ندارم که به فیلم اتیکت خاص بودن بچسبانند زیرا ما سعی داشتیم که فیلم فاخری تولید کنیم.
شاهیده درباره قاب‌بندی فیلم و ریتم کند آن توضیح داد: «لولی» در کل فیلم خاصی بود و قاب‌بندی‌های ما حاصل گفتگوی طولانی با آقای فرهمند است. استفاده از این نوع قاب به این دلیل بود که ما می‌خواستیم مخاطب دوربین را احساس نکند و سعی کردیم مرعوب فضای معماری نشویم. درواقع داشتن قاب‌های ایستا و محکم الزام این قصه بود.
حسن مهدوی درباره صداگذاری «لولی» گفت: ما برای رساندن مفاهیم فیلم مانند خرافه، خشم و … چالش‌های بسیاری داشتیم و با اتود زدن‌های متفاوت توانستیم به نسخه نهایی برسیم. لامکان و لازمان بودن قصه باید در صداگذاری نیز رعایت می‌شد و هیچ نوع صدای شهری یا ماشینی در فیلم وجود نداشت.
فرهمند در واکنش به عدم ارتباط مخاطبان با «لولی» تصریح کرد: این طبیعی است که هر مخاطب در مواجهه با فیلم واکنش متفاوتی داشته باشد. چیزی که بنده در ساخت این فیلم درنظر داشتم این بود که «لولی» را در مواجهه با فرهنگ و تمدن و تقدس شرقی بسازم و به هیچ عنوان به این فکر نکردم که در اکران عمومی با چه واکنش‌هایی مواجه می‌شوم. من با افتخار درد ساخت چنین فیلم‌هایی را می‌کشم.
هالیوود چهره سینمای ایران را تغییر داده است
وی افزود: همه ما فکر می‌کنیم که در فیلم‌های این چنینی همه ارگان‌های مختلف که متولیان جریان‌های مذهبی هستند، مشارکت می‌کنند. اما باید بگویم که هیچکدام از این نهادها تاثیری در ساخت فیلم نداشتند و هیچ سفارشی در کار نبود. «لولی» کاملاً به صورت مستقل ساخته شده است.
جلیل اکبری صحت در پاسخ به اینکه آیا فیلمش سینمای ملی است، عنوان کرد: سینمای ملی یک فرد یا یک ژانر نیست. از نظر من هر کسی که در هر جغرافیایی از کشور فیلم می‌سازد، تولید ملی می‌کند. ما عادت کرده ایم که سینمای هالیوود را بیشتر نگاه کنیم و سینمای هالیوود رنگ و بوی سینمای ما را نیز تغییر داده است. اتفاقاً ما دارای تاریخ و ادبیاتی هستیم که می‌توانیم سینمای خودمان را داشته باشیم. تنها جایی که با تقلید به جایی نمی‌رسیم سینما است.
