به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از آسوشیتدپرس، وال کیلمر، بازیگر نقش بروس وین در «بتمن برای همیشه»، جیم موریسون فیلم «درها» به کارگردانی اولیور استون و نقش داک هالیدی در «سنگ قبر»، دیروز سه‌شنبه در لس‌آنجلس درگذشت.
دخترش مرسدس به نیویورک تایمز گفت که علت درگذشت این بازیگر ذات‌الریه بود. وی که ۶۵ سال داشت، چند سالی بود از سرطان گلو رنج می‌برد.
وی سال ۲۰۲۲ با بازی در «تاپ گان: ماوریک» دوباره دیده شد، اگرچه به دلیل بیماری نمی‌توانست صحبت کند.
سال ۲۰۲۱، مستندی از زندگی او به نام «وال» منتشر شد که پسرش به جای وی صحبت کرد. این فیلم از صدها ساعت فیلم‌های ویدئویی که او در طول سال‌ها ضبط کرده بود، بهره گرفت تا تصویری آشکار از بازیگری متفکر و درون‌گرا با روح هنرمند را ارائه کند.
کیلمر در فیلم «بتمن برای همیشه» ۱۹۹۵ ساخته جوئل شوماخر جانشین مایکل کیتون شد و نقدهای متفاوتی برای برداشتش از شوالیه تاریکی دریافت کرد. جورج کلونی برای «بتمن و رابین» در سال ۱۹۹۷ جایگزین او شد و البته با نقدهای بدی مواجه شد.
کیلمر پس از رد کردن نقشی در فیلم «بیگانگان» فرانسیس فورد کاپولا، در سال ۱۹۸۴ در فیلم جاسوسی «تاپ سکرت!» در نقش یک ستاره راک ظاهر شد و با بازی در کمدی علمی- تخیلی «نابغه واقعی» در سال ۱۹۸۵ در نقش یک دانشجوی باهوش به یک بازیگر مشهور بدل شد تا در برابر تام کروز در فیلم موفق «تاپ گان» بازی کند.
یکی از به یاد ماندنی‌ترین نقش‌های او بازی در نقش موریسون در فیلم «درها» اولیور استون در سال ۱۹۹۱ بود. کیلمر شعر همه آهنگ‌های موریسون را قبل از تست بازیگری‌اش حفظ کرد و نزدیک به یک سال با پوشیدن لباس‌هایی شبیه به موریسون، در این نقش فرو رفت.
وی در فیلم پر دردسر «جزیره دکتر مورو» با بازیگر اصلی یعنی مارلون براندو و کارگردان جان فرانکنهایمر درگیر شد و کار به آنجا رسید که این کارگردان گفت: ۲ کار وجود دارد که هرگز در تمام عمرم انجام نخواهم داد؛ اول این که هرگز از قله اورست بالا نخواهم رفت و دوم هرگز با وال کیلمر کار نخواهم کرد.
ایفای نقش داک هالیدی در فیلم «سنگ قبر» (۱۹۹۳) یکی از محبوب‌ترین بازی‌های کیلمر بود و سال ۱۹۹۵ او در «مخمصه» در کنار آل پاچینو و رابرت دنیرو ظاهر شد.
پس از دهه ۱۹۹۰ او بیشتر در فیلم‌های مستقل و نقش‌های فرعی مانند «الکساندر» اولیور استون ظاهر شد.
کیلمر که در لس آنجلس به دنیا آمده بود، در مدرسه حرفه‌ای هالیوود و مدرسه جولیارد تحصیل کرد. او قبل از ایفای اولین نقش تلویزیونی خود در «یکی هم خیلی است» در کنار میشل فایفر، در «پسران اسلب» با شان پن و کوین بیکن روی صحنه رفته بود.
وی صداپیشگی فیلم‌های انیمیشنی از جمله «شاهزاده مصر» را هم بر عهده داشت و سال ۲۰۱۲، برای تولید صوتی «زورو» نامزد جایزه گرمی بهترین گفتار شد.
کتاب خاطرات او با عنوان «من هاکلبری تو هستم» سال ۲۰۲۰ منتشر شد.
