به گزارش خبرنگار مهر، فاطمه عزیزی عصر شنبه در گفتگو با خبرنگاران درباره الزامات تحول و پیشرفت حوزه و تحول در ساختار مدیریت و آموزش حوزه، بر ضرورت انس عمیق با قرآن به عنوان زیربنای پیشرفت و تمدن سازی تاکید کرد.
وی اظهار کرد: حوزه‌های علمیه در طول تاریخ، همواره پرچم‌دار هدایت علمی، دینی و اجتماعی امت اسلامی بوده‌اند، اما امروز، در آستانه گام دوم انقلاب اسلامی و در شرایطی که جامعه جهانی نیازمند اندیشه نجات‌بخش اسلام ناب محمدی (ص) است، پرسشی اساسی در میان اندیشمندان و دلسوزان حوزه مطرح است: چرا حوزه، با وجود امکانات، پیشینه و سرمایه انسانی غنی، در مسیر سرآمدی و تمدن‌سازی، با چالش‌هایی مواجه است؟
عزیزی افزود: بدون تردید، عوامل متعددی در این مسیر نقش دارند؛ اما یکی از عمیق‌ترین و درعین‌حال مغفول مانده عوامل، کمرنگ شدن انس حقیقی، مستمر و اندیشه‌ورزانه با قرآن کریم در ساحت‌های علم، تربیت و اجتهاد حوزوی است.
مدیر مدرسه علمیه تخصصی الزهرا سلام‌الله‌علیها بیان‌کرد: در سال‌های اخیر، مقوله «قرآنی شدن حوزه» به‌عنوان یکی از شعارهای تحول‌خواهانه مطرح شده؛ اما واقعیت این است که نسبت حوزه با قرآن، بیش از آن‌که یک رابطه روزآمد، تفکر برانگیز و تمدن‌ساز باشد، رابطه‌ای شعاری، آمیخته با مناسک، یا محدود به قرائت سنتی و گاه تدریس تفسیری تقلیل یافته است.
عزیزی تصریح کرد: قرآن کتاب هدایت، منبع حکمت و مبدأ اصلی اندیشه دینی است، اما در نظام آموزشی و پژوهشی حوزه، بیشتر تمرکز بر «فقه» و «اصول» است و قرآن به حاشیه رانده شده است؛ در حالی‌که فقه نیز باید برخاسته از روح قرآن و معطوف به حل مسائل واقعی جامعه باشد.
وی افزود: رهبر معظم انقلاب در بیانات مکرر، از جمله در دیدار با طلاب، بر این نکته تأکید دارند که «انس با قرآن باید در طلاب و فضلای حوزه به یک عادت روزانه و عنصر شکل‌دهنده شخصیت علمی تبدیل شود».
مدیر مدرسه تخصصی الزهرا خاطرنشان کرد: بی‌توجهی به این توصیه پیامدهای سنگینی داشته است که از جمله آنها عبارت از فقدان روح حکمت و توحید در اجتهادها، ضعف در پیوند دادن فقه با نیازهای جامعه، ناتوانی در تولید گفتمان اجتماعی و سیاسی قرآنی و کمرنگ شدن نقش حوزه در تربیت انسان و جامعه قرآنی است.
عزیزی تأکید کرد: فقه بدون قرآن، فقهی خطرناک است؛ چرا که فقهی که از روح توحیدی و هدایتگر قرآن بی‌بهره باشد، ممکن است گرفتار «تفصیل بدون تأثیر» یا «احکام گرایی بدون معنا» شود، طلبه‌ای که در مسیر تحصیل، با معارف الهی، سنن اجتماعی و اخلاق تمدن ساز قرآن کریم انس نداشته باشد، چگونه می‌تواند در عرصه تربیت، رسانه، خانواده، عدالت و فرهنگ‌سازی دینی نقش‌آفرین باشد؟
وی افزود: بازگشت حوزه به جایگاه تمدنی و تاریخی خود بدون احیای انس با قرآن ممکن نیست، این انس باید فراتر از تلاوت باشد و در قالب یک برنامه درسی، تربیتی و روشی نظام‌مند در تمام مقاطع تحصیل حوزه گنجانده شود.
عزیزی در پایان خاطرنشان کرد: امروز بیش از هر زمان دیگر، نیازمند بازخوانی عمیق نسبت حوزه با قرآن هستیم، اگر حوزه بخواهد در عصر جهانی‌شدن و نبرد تمدنی پیام‌رسان اندیشه اسلامی باشد، باید نخست از انزوا با قرآن خارج شود و خود را در آینه آن بازتعریف کند، انس علمی، روحی و تمدنی با قرآن، نه صرفاً یک توصیه اخلاقی، بلکه نقشه راه نجات حوزه از روزمرّگی، تخصص زدگی و انفعال در برابر تحولات فرهنگی و تمدنی است.
