به گزارش خبرگزاری مهر، فهیمه فرهمند پور رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان و خانواده در نشست تخصصی با حضور معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده و جمعی از مدیران و مشاوران بانوان دستگاه‌های مختلف، با هدف «هم‌افزایی، تبادل تجربیات، و تبیین سیاست‌های راهبردی برای ارتقای مدیریت امور زنان و خانواده در دولت چهاردهم» با اشاره به نگاه رهبری در حکمت حکیمانه زوجیت بیان کرد: خداوند جهان را بر اساس زوجیت آفریده است. اگر یک عضو از این زوجیت را حذف کنید یعنی یک قسمت از این حکمت را حذف کرده‌اید و جامعه منهای زنان یعنی جامعه بدون توجه به این اساس خلقت.
وی افزود: حوزه زنان را زنانه کردن، غلط است و این حوزه هم باید بر اساس حکمت حکیمانه زوجیت اداره شود. از طرفی وقتی ما از زوجیت و ضرورت آن صحبت می‌کنیم مرد باید مرد بماند و زن باید زن بماند تا این امر محقق شود. باید ویژگی‌های مدیریت زنانه را در مدیریت جریان دهیم تا این امر معنا پیدا کند. ما به شدت نیازمند چرخش نگاه از مطالبه حق گرایانه به نگاه مسئولیت پذیرانه هستیم و نباید تحت تأثیر کلیشه‌ها قرار بگیریم.
وی در ادامه بیان کرد: هر استعداد طبیعی نشان دهنده یک حق طبیعی است. یعنی اگر یک بچه‌ها ای می‌تواند با سواد شود، حق او است و شرایط را باید برای او فراهم کرد. و هر حقی با تکلیفی ملازم است. پس هر استعداد طبیعی نشان دهنده یک تکلیف طبیعی است. کسی که ظرفیتی را از ایفای نقش محروم می‌کند به آن فرد ضرر نزده است بلکه حق جامعه برای برخورداری از آن فرد حذف می‌شود.
فرهمند پور با اشاره به اینکه زنان نباید فقط در حوزه زنان فعال باشند اظهار کرد: اما اگر قرار باشد تعداد زنان در مدیریت در هر حوزه‌ای افزایش پیدا کند اما در یک نگاه کلان شاخصه‌های حوزه زنان بهبود پیدا نکند، صرفاً تعداد زنان در مدیریت زیاد شود ولی وضعیت ۴۰ میلیون نفوس زنان تغییر نکند، یعنی زنان مدیر به وظیفه خود خوب عمل نکرده‌اند. ما شاهد هستیم که برخی اساتید زن در کلاس بر دختران سخت‌گیرترند، مدیران زن در برخی موارد به دلیل اینکه متهم نشوند به زنان سخت‌گیرترند در حالی که حضور آنان در این پست باید شرایط زنان را تغییر دهد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: باید نسبت به وضعیت همه زنان جامعه احساس مسئولیت داشته باشیم. ما بیش از همه خود را مدیون مادرهایی هستیم که در ظاهر نقش آفرین نبوده‌اند امت زنانی این چنین توانمند پرورش داده‌اند. ما نباید زنان روستایی، عشایر، کشاورز و خانه‌دار که در ظاهر نقش چندانی ندارند اما در تربیت جامعه نقش آفرین بوده‌اند را فراموش کنیم.
