حسین سلاح‌ورزی، عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران درخصوص صحبت‌هایی که در مورد میزان ذخایر ارز و طلا و جذب سرمایه های خرد مردم وجود دارد به خبرنگار اقتصادآنلاین گفت: درباره بعضی از موضوعات مانند همین موضوع نقدینگی، هدایت نقدینگی و خلط مبحث آن با هدایت اعتبار تلقی‌ها و برداشت‌های ناصوابی وجود دارد. وقتی صحبت از نقدینگی می‌شود، بسیاری تصور می‌کنند که یک حجم بزرگی از نقدینگی که الان حدود ۱۰ هزار هزار میلیارد تومان است، یک وجه نقد بلااستفاده است و می‌توانند آن را با هر نیت و امکانی ببرند، سرمایهگذاری کنند و مورد استفاده قرار دهند.
سلاح‌ورزی افزود: نکته دیگری که برخی افراد سیاسی یا حتی گاهی بخش‌هایی از حاکمیت سعی می‌کنند از آن بهره‌برداری کنند، دارایی‌های مردم است که در قالب طلا، ارز یا سپرده‌های بانکی وجود دارد. آنها تصور می‌کنند که اگر فراخوانی داده شود، مردم دارایی‌هایشان را در بخش مدنظر آنها سرمایهگذاری می‌کنند.
وی توضیح داد: اما به چند دلیل مختلف این امکان در حال حاضر فراهم نیست. نکته اول این است که عموم مردم به دلایل مختلف به حاکمیت اعتماد کافی ندارند که اگر طلایی، ارزی یا حتی سپرده‌ای بانکی دارند به سمتی ببرند که دولت یا حاکمیت پیشنهاد می‌دهد.
این فعال اقتصادی گفت: هنوز یادمان نرفته که اوایل دهه ۹۰ و اواخر دولت دوم احمدی‌نژاد بود که حساب بانکی کسانی که سپرده‌های ارزی داشتند، از صاحبان کسب‌وکار گرفته تا مردم عادی، مسدود شد و دولت از برداشت سپرده‌های ارزی آنها جلوگیری کرد و بعد با قیمتی که خودش تعیین کرد، وجوه مردم را ریالی به آنها برگرداند. این موضوع یک فاجعه بزرگی از نظر صدمه زدن به اعتماد مردم بود.
عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران تصریح کرد: اگر حالا هم دولت یا سیستم بانکی به هر شکلی بخواهد بگوید که ارزت را بیاور، ما بعداً به تو پس می‌دهیم، مردم اعتماد نمی کنند، چون سیستم بانکی و حاکمیت سابقه خوبی در این زمینه ندارد.
به گفته سلاح ورزی، موضوع بعدی هم این است که ما با تورم لجام‌گسیخته، شرایط غیرقابل‌پیش‌بینی و عدم قطعیت بسیار زیادی در فضای سیاسی و اقتصادی کشور مواجه هستیم. به همین خاطر نمی‌توان چندان روی این حساب کرد که مردم دارایی‌های ریالی، ارزی یا طلای خود را صرفاً با فراخوان یک نهاد رسمی به مسیر خاصی ببرند و سرمایهگذاری کنند.
اساساً چیزی به نام سرمایهگذاری خارجی نداریم
سلاح ورزی درخصوص آخرین وضعیت سرمایهگذاری در کشور نیز گفت: اساساً چیزی به نام سرمایهگذاری خارجی که سال‌ها است نداریم. ممکن است سرمایه‌گذاری‌های خردی از سوی همسایگان افغانستانی ما با هدف دریافت اقامت صورت گرفته باشد یا برخی از ایرانی‌ها که شرکت‌هایی در خارج دارند، تکنولوژی، ماشین‌آلات یا دانش فنی را تحت عنوان سرمایهگذاری وارد کشور کرده باشند؛ اما واقعیت این است که این ارقام در مجموع رقم قابل توجهی نیست.
سلاح ورزی اضافه کرد: همان طور که آمارها نشان می‌دهد نرخ تشکیل سرمایه در ایران به وضعیت بحرانی رسیده است. آن‌قدر سرمایهگذاری کاهش پیدا کرده که حتی استهلاک از سرمایه پیشی گرفته است.
وی گفت: برای سرمایهگذاری داخلی هم همین شرایط نااطمینانی و عدم قطعیت وجود دارد و افراد ترجیح می‌دهند سرمایه‌شان را در جایی قرار دهند که قابلیت نقدشوندگی داشته باشد و حداقل بتواند تورم را جبران کند.
عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران گفت: در شرایط فعلی و با تورم ۴۵ تا ۵۰ درصدی، واقعاً انگیزه‌ی چندانی برای سرمایهگذاری در بخش تولید وجود ندارد و پیچیدگی‌های سیاسی هم مزید بر علت شده است.
