غزال زیاری: اخیرا جاناتان هایدت کتابی به نام ” نسل مضطرب” را نوشته که در آن به روایت داستان ترسناکی در مورد رشد کودکان پرداخته است.
هایدت بر این باور است که که سیم‌کشی مجدد مغز کودکان در واقع با “طراحی محفظه‌ای از محتواهای اعتیادآور که از طریق چشم‌ها و گوش‌های کودکان وارد بدن‌شان می‌شود” صورت می‌گیرد. او معتقد است که این ابزارها حالا جای بازی‌های فیزیکی و معاشرت‌های حضوری کودکان را پر کرده‌اند و بدین ترتیب رشد انسان را به صورت غیرقابل تصوری تغییر داده‌اند.
این روزها صدها محقق درحال بررسی تاثیرات مطرح شده توسط هایدت هستند که بیشتر داده‌های به دست آمده، با هم مرتبطند. در این بررسی‌ها این جمع‌بندی حاصل شد که استفاده از رسانه‌های اجتماعی باعث ایجاد افسردگی نمی‌شوند، ولی جوانانی که قبلاً به مشکلات سلامت روانی دچار شده‌اند، از این پلتفرم‌ها بیشتر یا به روش‌هایی متفاوت از سایر هم سن و سال‌هایشان استفاده می‌کنند.
طبیعتا درک فعلی در این باره ناقص است و به تحقیقات بیشتری نیاز خواهد بود و روانشناسان و والدین به دنبال شناسایی منبع ساده‌ای برای غم و دردی که نسل جوان تحمل می‌کند، هستند.
در بیست سال گذشته، نرخ خودکشی در بین اکثر گروه‌های سنی در آمریکا، دائما در حال افزایش بوده. برخی از محققان عواملی از جمله امکان دسترسی به اسلحه، قرار گرفتن در معرض خشونت، تبعیض ساختاری و نژادپرستی، تبعیض و سوء استفاده جنسی، رواج مواد مخدر، مشکلات اقتصادی و انزوای اجتماعی را به عنوان برخی از عوامل اصلی در بروز این مشکلات می‌دانند.
بسیاری از راه‌حل‌های ارائه شده توسط هایدت برای والدین، نوجوانان، مربیان و شرکت‌های بزرگ فناوری معقول به نظر می‌رسند؛ از اعمال سیاست‌های سخت‌گیرانه‌تر تعدیل محتوا و الزام شرکت‌ها به در نظر گرفتن سن کاربر هنگام طراحی پلتفرم‌ها و الگوریتم‌ها گرفته تا مواردی مثل محدودیت‌های مبتنی بر سن و ممنوعیت در دستگاه‌های تلفن همراه.
اگرچه بعید است که این راه‌حل‌ها و محدودیت‌ها در عمل مؤثر باشند، اما نگرانی موجود اینجاست که ممکن است حتی نتایج معکوسی هم به همراه داشته باشند.
برای مطالعه متن کامل این مقاله، اینجا کلیک کنید.
5858
