به گزارش خبرگزاری مهر، الئونور سلار، پژوهشگر فرانسوی و متخصص نسخ خطی قرآن، معتقد است دانش کنونی ما از نخستین نسخه‌های خطی قرآن هنوز سطحی است و نیازمند بررسی دقیق‌تر. سلار که تحصیلات خود را در زمینه زبان و ادبیات عربی زیر نظر پروفسور فرانسوا دِروش آغاز کرده، شیفته زیبایی خط کوفی در نسخه‌های قرآنی بوده است.
او پس از شرکت در پروژه قرآنی فرانسوی آلمانی Coranica، روی پروژه Paleocoran کار کرد و پژوهش Codex Amrensis یا «نخستین نسخه خطی قرآن» را منتشر کرد. سلار زبان و ادبیات عربی را با متن، مفاهیم و تاریخ قرآن پیوند خورده می‌داند و تجربیات تحقیقات میدانی خود را در کشورهای عربی (سوریه، مصر، تونس، مراکش) به دست آورده است.
به اعتقاد سلار، علم خوشنویسی و علم نسخ خطی، دو روش بنیادی برای بازگرداندن نسخ خطی مستند نشده به ترتیب زمانی صحیح آن هستند.
سلار بر اهمیت مطالعه زبان‌های عربی، سریانی و اکدی در فهم نسخه‌های خطی قرآن تاکید دارد و می‌گوید قرآن نخستین شاهد بر یک متن ادبی سنتی و کتابی است که به زبان عربی است.
وی در تحقیقات خود نشان داده است که تکیه به قالب افقی در نسخه‌های اولیه قرآن، اساساً با کاهش هزینه‌های اقتصادی مرتبط بوده است و برخلاف تصور رایج، شکل کتابت قرآن به منظور تقابل با سایر کتاب‌ها در منطقه طراحی نشده است.
کتاب «نخستین نسخه خطی قرآن» تألیف سلار، حاوی تصاویری از یک نسخه خطی قرآنی است که در مسجد عمرو بن العاص در شهر فسطاط مصر نگهداری می‌شد. او در تحقیق خود، تفاوت این نسخه با نسخه‌های فعلی قرآن را در شماره‌گذاری آیات و املای کلمات می‌داند.
سلار همچنین به نسخه خطی منسوب به عثمان بن عفان اشاره می‌کند که در مسجد عمرو بن العاص نگهداری می‌شود و یکی از باشکوه‌ترین نسخه‌های خطی است که او با آن برخورد کرده است.
این پژوهشگر فرانسوی معتقد است که نقل مکتوب قرآن نقشی اساسی در محیط فرهنگی و مذهبی مسلمانان صدر اسلام ایفا کرده است و هنوز سؤال‌های بی‌پاسخی در مورد تاریخ دقیق‌تر نسخ قرآنی، محل دقیق آن‌ها، هویت کاتبان و شرایط تولید و انتشار نسخه‌های خطی وجود دارد.
