به گزارش خبرنگار مهر ،۲۶ رجب بنابر نقلی، سال روز رحلت ابوطالب است. مؤمنِ قریش، یار و پشتیبان رسول خدا «صلی الله علیه و آله» و پدر والا مقام امیرالمؤمنین بزرگترین حامی پیامبر (ص) بود. او سی و پنج سال قبل از تولد پیامبر (ص) در خانه پدرش عبدالمطلب به دنیا آمد.
گفته می‌شود حضرت ابوطالب پیامبر را در خوراک و پوشاک بر همه خاندانش مقدم می‌داشت. بن هشام نیز می‌نویسد: وی توجه ویژه‌ای به محمد (ص) داشت و بیش از فرزندانش به او محبت و نیکی می‌ورزید. بهترین غذا را برای وی فراهم می‌ساخت و بسترش را در کنار بستر خود قرار می‌داد و می‌کوشید همواره او را همراه خود داشته باشد. ابوطالب همیشه هنگام غذا خوردن به فرزندان خود می‌گفت: صبر کنید تا پسرم (محمد) بیاید.
او یکی از بزرگترین حامیان رسول اکرم در برابر فشارها و تهدیدهای قریش نسبت به پیامبر بود و با وجود کهولت سن رسماً حمایت خویش را از پیامبر اعلام می‌کرد. در تاریخ آمده است که کفار قریش بارها به حضرت ابوطالب مراجعه نموده و از او خواستند که جلوی تبلیغات پیامبر اسلام (ص) را بگیرد. پس از چندی جان رسول خدا (ص) و حضرت ابوطالب مورد تهدید جدی قرار می‌گرفت؛ در چنین موقعیتی حضرت ابوطالب با تمام قوا از رسول خدا حمایت می‌کرد و می‌گفت: «اذهب یا بن اخی؛ فقل ما احببت فوالله لا اُ سلمک لشیء ابداً، تو نگران نباش و به دنبال مأموریت الهی‌ات انجام وظیفه کن؛ به خدا سوگند به هر قیمتی (و لو جان من در خطر باشد) دست از حمایت تو برنمی‌دارم.
او و حضرت فاطمه بنت اسد همچون پدر و مادر برای حضرت محمد (ص) بودند و حضرت ابوطالب از سن هشت سالگی که پیامبر را به خانه خویش منتقل ساخت تا سن پنجاه سالگی رسول خدا (ص)، لحظه‌ای از یاری و حمایت او دست برنداشت.
وی بازرگان بود و عطر و گندم خرید و فروش می‌کرد همچنین دو منصب مهمانداری حاجیان و آب رسانی به حاجیان را در مکه برعهده داشت و با اینکه بازرگانی عطر و گندم می‌کرد اما فقیر و تنگدست بود با این حال از جایگاهی وقار و حکمتی در میان قریش برخوردار بود احترام زیادی برای وی قائل می‌شدند. درباره جود و سخاوت او گفته اند روزهایی که او اطعام می‌داد کسی از قریش اطعام نمی‌کرد.
حجت الاسلام حامد کاشانی درباره شخصیت والای حضرت ابوطالبی در مطالبی بیان کرد: به شخصیت ابوطالب جفا شده است چرا که ایشان همواره در اوج سختی‌ها باید ایمان خود را کتمان می‌کرد تا پشتیبان و حامی پیغمبر می‌بود. متأسفانه برخی فرق اسلامی جسارت‌هایی می‌کنند و حتی در اشعار برخی شعرا حرف‌های نادرستی درباره ایشان وجود دارد که گفته شده کسی که نزدیک و عموی پیغمبر بود نتوانست اسلام بیاورد، در حالی که شخصیت ابوطالب جایگاه پدری برای رسول خدا دارد و امیرالمومنین (ع) می‌فرمایند ارتباط عجیبی بین ما با پیامبر (ص) بود.
وی افزود: پدر و مادر امیرالمومنین (ع) برای رسول اکرم (ص) خیلی پدری و مادری کردند برای همین رسول اکرم (ص) درباره فاطمه بنت اسد می‌گوید امی.
کاشانی در ادامه تصریح کرد: وقتی ایشان از دنیا رفت روایت هست جبرئیل خدمت پیغمبر آمد و گفت دیگر ناصر و یاری کننده‌ای در مکه نداری و از اینجا برو. برای همین در سال وفات ایشان هم بحث داریم که ۱۲ است یا ۱۳ چون بلافاصله بعد از دنیا رفتن ایشان پیغمبر صلاح ندیدند در مکه بمانند و سختی‌های زیادی کشیدند.
وی در پایان گفت: اگر ما بخواهیم به امیرالمومنین (ع) خدمتی کنیم، نسبت به حضرت ابوطالب قدمی برداریم حتماً مورد رضایت امیرالمومنین (ع) خواهد بود. در روایات داریم امیرالمومنین (ع) به برخی نزدیکان خود گفتند خیلی به پدر من بهتان زدند و من دلم می‌خواهد اشعار پدرم به صورت دیوان جمع شود. چون دیوان اشعار ابوطالب هم تصریح به وصایت امیرالمومنین (ع) دارد، هم تصریح به توحید و هم تصریح به نبوت پیغمبر دارد. امیرالمومنین (ع) خیلی دوست داشت دیوان ایشان را گردآوردی کنند و این اتفاق روزی نوادگان حضرت عباس (ع) شد که دیوان را جمع کردند. بنابراین کسی بخواهد در راه امیرالمومنین (ع) قدمی بردارد که ایشان عنایتی کنند خدمتی به پدر و مادر حضرت کند و آنان را از آن غربت در بیاورد.
