خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: در دل اصفهان، جایی که تاریخ و هنر در هم تنیده شده‌اند، صدای آیات الهی از میان درختان کهن چهارباغ عباسی به گوش می‌رسد. اینجا، در کنار مدرسه چهارباغ، در ساعاتی که خورشید آرام‌آرام به سوی غروب می‌رود، نغمه‌های وحی بر لب‌های مردم جاری است. مراسم جزءخوانی قرآن کریم، نه فقط یک آئین دینی، بلکه یک میعادگاه روحانی است که دل‌های بسیاری را، از هر قشر و طبقه‌ای، به خود جذب کرده است.
وقتی چهارباغ، تجلی آیات الهی می‌شود
ماه مبارک رمضان که از راه می‌رسد، گذر فرهنگی چهارباغ عباسی حال و هوایی دیگر پیدا می‌کند. از ساعت ۱۶، مردم آرام‌آرام گرد هم می‌آیند. فرش‌هایی در دو سوی جوی آبی که در میان گذر جاری است، پهن شده‌اند. افرادی که آمده‌اند که در تاریخی‌ترین گذر ایران هم نوا با یکدیگر آیات وحی تلاوت کنند.
پیش رویشان، مدرسه چهارباغ با گنبد کاشی‌کاری‌شده‌اش، شکوهی دوچندان به این محفل می‌بخشد. پشت سر، درختان سرسبز چهارباغ، سایه‌ای دلنشین بر جمعیت گسترده انداخته‌اند. قاریان یکی پس از دیگری، با صوتی دلنشین، جزءهای قرآن را تلاوت می‌کنند. مردمی که نشسته‌اند، آرام با آیات زمزمه می‌کنند، گویی هرکدام، سفری درونی را آغاز کرده‌اند.
همه آمده‌اند
چهره‌های متنوعی در این جمع دیده می‌شود. در کنار عالمان دین و حافظان قرآن، جوانانی نشسته‌اند که شاید در ظاهر، تعلقی به محافل مذهبی نداشته باشند، اما قرآن در دست گرفته‌اند و به تلاوت گوش می‌دهند. یکی از آن‌ها، سامان، جوانی ۲۴ ساله با تیپ امروزی، که در کنار دوستانش نشسته، می‌گوید: راستش من زیاد در این‌جور برنامه‌ها شرکت نمی‌کنم. اما فضای اینجا فرق دارد. آرامش خاصی دارد. وقتی قرآن خوانده می‌شود، انگار یک حس عجیبی درونم بیدار می‌شود. دوست دارم بنشینم و فقط گوش کنم.
کمی آن‌سوتر، پیرمردی آهسته کلمات را زیر لب تکرار می‌کند. وقتی از او می‌پرسم با وجود دوری مسافت منزل تا چهارباغ چرا هر روز در ماه مبارک رمضان برای تلاوت به اینجا می‌آید، اشک در چشم‌هایش حلقه می‌زند: فرزندم، قرآن برای من همه‌چیز است. اگر روزی بیاید که این آیات را نشنوم، انگار آن روز زندگی نکرده‌ام و چه جایی بهتر از چهارباغ که با زیبایی‌های تاریخی‌اش آیات وحی را در اینجا بخوانم.
در میان جمعیت، دختر نوجوانی به نام مریم، با مقنعه آبی‌رنگ، کنار مادرش نشسته و هر آیه را با دقت دنبال می‌کند. وقتی از او می‌پرسم که چرا اینجا آمده، با لبخندی کودکانه می‌گوید: من کلاس حفظ قرآن می‌روم. وقتی اینجا می‌نشینم، حس می‌کنم در بین آیات خدا گم می‌شوم. دلم می‌خواهد همه قرآن را حفظ کنم.
جوی آب، نمادی از طراوت قرآن
جوی آبی که در میانه گذر چهارباغ جاری است، نمادی شده از زلالی آیات قرآن. صدای شرشر آب، در هم آمیخته با تلاوت قاریان، فضایی بهشتی ساخته است. کودکانی که همراه خانواده‌هایشان آمده‌اند، گاهی دست در آب فرو می‌برند، گویی می‌خواهند این لحظات را با تمام وجود لمس کنند.
استاد ملکی که خود حافظ ۳۰ جزء قرآن کریم است، درباره این فضا می‌گوید: این جوی آب، یادآور زلالی و طهارت قرآن است. وقتی در چنین فضایی قرآن خوانده می‌شود، انسان بیشتر حس می‌کند که کلمات خدا، مثل آبی زلال، روحش را شست‌وشو می‌دهند.
لحظاتی پیش از افطار؛ اوج معنویت
مراسم، یک ساعت قبل از افطار رو به پایان می‌رود. حالا، دیگر فضای چهارباغ غرق در سکوتی شیرین است. صدای قرآن همچنان در گوش‌ها طنین‌انداز است. بسیاری از حاضران، دعای افطار را زیر لب زمزمه می‌کنند و دل‌هایشان را به آسمان می‌سپارند.
خورشید در پشت بناهای تاریخی اصفهان کم‌کم رنگ می‌بازد، اما نور قرآن در دل‌هایی که اینجا حضور داشتند، همچنان روشن است. چهارباغ عباسی، در شب‌های ماه مبارک رمضان تنها یک گذرگاه تاریخی نیست؛ بلکه پلی است میان زمین و آسمان، میان دل‌های مشتاق و کلام خدا.
مراسم جزءخوانی قرآن کریم در گذر فرهنگی چهارباغ عباسی اصفهان، همزمان با ماه مبارک رمضان، هر روز برگزار می‌شود. این مراسم که با عنوان «آیه‌های نور اصفهان» شناخته می‌شود، توسط قاریان بین‌المللی و کشوری اجرا می‌شود.
این برنامه که با همکاری سازمان تبلیغات اسلامی استان اصفهان برگزار می‌شود، در سومین سال خود، میزبان بیش از ۲ هزار نفر از علاقه‌مندان به قرآن از اصفهان و سایر نقاط بوده است. همچنین، گردشگرانی از کشورهای مختلف نیز در این مراسم حضور داشته‌اند. علاوه بر جزءخوانی، معرفی و ارائه محصولات پویش ملی «زندگی با آیه‌ها» با هدف تبیین آیات قرآن کریم و استفاده از کلام خدا در زندگی روزمره نیز از دیگر برنامه‌های این محفل قرآنی است.
