به گزارش خبرگزاری مهر، آیت‌الله بهجت (ره) با بیانی رسا، نقشی حیاتی را در سلوک معنوی ترسیم می‌کنند: انتخاب همنشین! همنشینی که می‌تواند بصیرت افزون کند یا قلب را به قساوت بکشاند.
بنابر روایت حوزه، آیت‌الله بهجت قدس‌سره می‌فرمایند:
از واضحات است که خواندن قرآن در هر روز و ادعیه‌ی مناسبه‌ی اوقات و امکنه (مکان‌ها)، در تعقیبات و غیر آنها؛ و کثرت تردّد در مساجد مشاهد مشرّفه و زیارت علما و صلحا و همنشینی با آنها از مرضیّات (موجب رضایت) خدا و رسول صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله است و باید روزبه‌روز مراقب زیادتی بصیرت و انس به عبادت و تلاوت و زیارت باشید.
و برعکس، کثرت مجالست (همنشینی زیاد) با اهل غفلت، مزید (سبب افزایش) قساوت و تاریکی قلب و استیحاش (رمیدن و انس نگرفتن) از عبادت و زیارات است. از این جهت است که، احوال حسنۀ حاصلۀ از (حالات خوبی که نتیجه) عبادات و زیارات و تلاوت‌ها، به سبب مجالست (همنشینی) با ضعفای در ایمان، به سو حال (حال بد) و نقصان مبدّل می‌شوند.
پس مجالست با ضعیف‌الایمان – در غیر اضطرار و برای غیر هدایت آنها – سبب می‌شود که ملکات حسنه‌ی خود را از دست بدهد بلکه اخلاق فاسده‌ی (ناپسند) آنها را یاد بگیرد:
«جَالِسُوا مَنْ یُذَکِّرُکُمُ اللَّهَ رُؤْیَتُهُ وَ یَزِیدُ فِی عِلْمِکُمْ مَنْطِقُهُ وَ یُرَغِّبُکُمْ فِی الْآخِرَةِ عَمَلُهُ؛ با کسانی نشست و برخاست کنید که برخورد و دیدن آنان شما را به یاد خدا آورد و گفتارشان موجب افزونی دانش شما و اعمال آنان موجب رغبت و تمایل شما به آخرت گردد» (برگرفته از فرمایش امام صادق علیه‌السلام. اصول کافی، ج ۱، ص ۳۹).
منبع: برگی از دفتر آفتاب، ص ٢٠١.
